15 Ekim 2009 Perşembe

HAYATA ASIL EY ÇOCUK

BÜTÜN ÇOCUKLARIMIZ İÇİN
Hayata Asıl Ölüme Asılma Çocuk

Bırakıp gitmez dalgalar.
Baharla döner tüm kuşlar.
Hiç uyur mu o dağlar?
Umuda gebe sabahlar.

Hayata asıl, ölüme asılma çocuk.
Hayat asıl,
sevdaya asıl,
umuda asıl,
ölüme asılma çocuk.

Yıllar önce Anadolu Rock tarzında yazdığım bir şarkının sözleri bunlar.

Bu günlerde çok sık söylüyorum nedense?

Hayata asıl çocuk. Ne olur teslim olma. Gece yarısı uyandırıyorlarsa seni, annenden ve kardeşlerinden uzaksan, kaçak kursların şehir dışındaki binalarında korkuyorsan. Korkuyorsan da umudunu yitirme ne olur. Korktuğunda güzel şeyler düşün. Eve gittiğinde tadını çıkar. Babana çok kızma. Belki senden de çaresizdir. Belki onun korkusu herkesten çoktur. Kendisi ve ailesi için doğru olanı göremiyordur.
Umuda asıl çocuk.
Kendine inan.

Güneşin altında kırk derecede veya buz gibi bir havada tüm gün mendil satıyor ve yine de kazanamıyorsan, büyük çocuklar paranı zorla elinden alıyorsa, bazı yetişkinler üç kuruş mendilin parasını vermemek için tehdit ediyorsa, aç bilaç dolaşıp yine de evdekilere yetiremiyorsan biraz daha sık dişini ne olur.
Düşün.

Artık gidecek bir evin bile kalmamışsa. Ya sen bırakıp çıkmışsan ya onlar bunalıp "git"demişse. artık sokaklar meskenin olmuşsa, tehlikeli ve çirkin olmuşsa gece uykuları, yetmiyorsa acılarını dindirmeye hiç bir şey ve kurtarma adına seni doğudaki şeyhlerin cemaatlerine göndermeye kalkan zihniyetle başedemiyorsan da yine dene.
Asıl hayata ne olur.

Görgüsüz baba seni sünnet düğününe helikopterle getirtip egosunu kaşıtıyorsa, küçücük omuzlarına kendi yaşanmamışlıklarının hantal ve rüküş hayalleri yüklüyorsa, kötü bir babanın kötü bir örneği olman bekleniyor ve hayatın bu örnek yüzünden kararıyorsa ve kimse seni anlamak ve yardımcı olmak derdinde değilse de lütfen aklını kullan.
Dayan.
Biraz umuda asıl.

Geliri iyi olan aileler sadece; yemeyi, içmeyi, gezmeyi yaşamak sanıyorlarsa, anne babalar sadece kendi çocuklarını seviyor başka çocuklara ne olduğu ile ilgilenmiyorsa aldırma.
Üzülme.
Öyle yapmayanlar da var.

Koca koca adamlar sana doğru dürüst bir hizmet vereceklerine, seni zaten sahibi olman gereken top, bebek ve diğer oyuncaklar için birbirine ezdiriyorsa, izdiham yarattırıyorlarsa ne olur ağlama.

Evdeki dayak bitmiyorsa.

Kayıt parası alınmaya devam ediyorsa okullarda.

Kötü koşullarda çalıştırılıyorsan, ve kimseler duymuyorsa da teslim olma ne olur.
Diren.
Dayan.

Hep böyle gidecek değil elbet.
Büyük vicdan bir gün uyanacak.
Okumuş insanlar kibiri bırakacak.
Kendilerine acımaktan vazgeçecek aydınlar.
Bir yaşam için birlikte olmak gerektiğini anlayacaklar.

Bazı insanlar başka insanlar mutlu ve özgür olmadan kendilerinin de mutlu ve özgür olamayacaklarını tez zamanda anlayacaklar.
Tez zamanda kuruyan dünyanın solan çocukların farkına varacaklar.
Onlara bakma. Yetişkin görünseler de onlar, senin gibi biraz çocuk.
Yaşlı ama mutsuz çocuk.
Belki önce onlar için söylemek lazım.
"Hayata asıl, ölüme asılma çocuk"

Güven Tunç

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder